Μέσα από το αντέτι, έχουμε τη χαρά και την τιμή να γνωρίζουμε πολλά άτομα και ομάδες ανθρώπων και να ερχόμαστε ένα βήμα πιο κοντά στο έργο τους. Πρόσφατα, ξεχωρίσαμε μία ενέργεια κοινωνικής ευθύνης που θα πρέπει να λειτουργήσει για όλους μας παραδειγματικά. Τον Μάνο Μπαλαντινάκη, τον γνωρίζουμε μέσα από την ενασχόλησή του με τη διδασκαλία των παραδοσιακών χορών. Μπορείτε εδώ να μάθετε περισσότερα για τις καταβολές του αλλά και την εμπειρία του. Όλο το διάστημα του περιορισμού των μετακινήσεων δε σταματά να δραστηριοποιείται. Αντίβαρό του στην επιβεβλημένη αναστολή λειτουργίας των πολιτιστικών φορέων αποτελεί η οργάνωση διαδικτυακών σεμιναρίων που διεξάγει περίπου πέντε μήνες τώρα, σε συνεργασία με καταξιωμένους ερευνητές του λαϊκού πολιτισμού. Μάλιστα, συνδυάζει το έργο της διανομής γνώσης και ενίοτε και ψυχαγωγίας με την κοινωνική συνεισφορά.

Μάνο, πως γεννήθηκε η ιδέα διεξαγωγής διαδικτυακών σεμιναρίων;

Η ιδέα διεξαγωγής διαδικτυακών σεμιναρίων προήλθε από την ανάγκη να διατηρήσουμε την επαφή με αυτό που αγαπάμε όλοι, την Ελληνική παράδοση .Βιώνουμε μια πάρα πολύ δύσκολη και πρωτόγνωρη κατάσταση, εξαιτίας της πανδημίας,   με πάρα πολλές συνέπειες. Έτσι, λοιπόν, δημιουργήθηκε η προσωπική ανάγκη να διατηρήσουμε όσο γίνεται  την φλόγα  της παράδοσης ζωντανή. Πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον χορό σαν ψυχαγωγία (κάτι το οποίο είναι απολύτως σεβαστό) και τους ενδιαφέρει μόνο το πρακτικό κομμάτι .Προ covid εποχής, όταν υπήρχε η δυνατότητα να διεξαχθούν σεμινάρια παραδοσιακού χορού  με  φυσική παρουσία, όλοι περιμέναμε πώς και πώς να χορέψουμε χωρίς να δίνουμε τη βάση που έπρεπε σε λαογραφικά -ιστορικά στοιχεία. Μέσω των σεμιναρίων   το μεγαλύτερο κέρδος είναι η  σε βάθος γνώση της λαογραφίας και της ιστορίας  του κάθε τόπου με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουμε την παράδοση με μεγαλύτερο σεβασμό. Πάρα πολύ σημαντικό επίσης  είναι ότι  έχουν έρθει κοντά άνθρωποι όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και από όλο τον κόσμο. Αυτό που με χαροποίησε όμως  ιδιαίτερα είναι ότι καταφέραμε μέσω αυτής της δράσης  να δώσουμε μια νότα αισιοδοξίας στον κόσμο.

Παρατηρήσαμε ότι μέσα από τις συνολικά 24 διαδικτυακές σου οργανώσεις, έχεις συμπράξει με άτομα από όλη την Ελλάδα. Περιέγραψε μας το εύρος της θεματολογίας.

Γνωρίζουμε ότι ο παραδοσιακός πλούτος της Ελλάδος είναι τεράστιος .Μέχρι στιγμής έχουν πραγματοποιηθεί 24 διαδικτυακά σεμινάρια με αξιόλογους ερευνητές χοροδιδασκάλους και μουσικούς από πολλά μέρη της Ελλάδας και μάλιστα πολλά έθιμα που δεν έγιναν φέτος αναβίωσαν μέσω των σεμιναρίων. Οι περιοχές μέχρι τώρα που έχουν παρουσιαστεί είναι του Πόντου της Βόρειας και Ανατολικής Θράκης και του Έβρου, Δράμα, Σέρρες, Αριδαία, Νάουσα , Ρουμλούκι, Κοζάνη, Ικαρία, Χίος, Σκύρος, Κύθνος. Τις περισσότερες από αυτές τις περιοχές τις γνωρίσαμε και μουσικά με live από ντόπιους οργανοπαίχτες, πλούσιους από βιώματα. Κάποια από τα σεμινάρια είχαν ως σκοπό να δημιουργηθούν και προβληματισμοί γύρω από τον κύκλο του χορού.

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι η συμμετοχή των ενδιαφερόμενων δεν προϋποθέτει την καταβολή κάποιου αντίτιμου, τη στιγμή που φαντάζομαι ότι από πλευράς σου, αλλά και από την πλευρά των προσκεκλημένων, απαιτήθηκε δαπάνη χρόνου και κόπου. Τι σε έκανε να ασχοληθείς με συνέπεια σε αυτό και να το διανείμεις εντελώς δωρεάν στο κοινό;

Όπως προανέφερα ζούμε σε μια πολύ δύσκολη εποχή με πολλά οικονομικά προβλήματα. Οι αρχές και οι αξίες που έχω πάρει από την οικογένεια μου δεν μου επέτρεπαν να προβώ σε μια κίνηση όπου θα τις παραβίαζε. Δεν θα μπορούσα ποτέ να ζητήσω έστω και ένα ευρώ από κάποιον ώστε να ενισχυθώ εγώ οικονομικά ή οι σύλλογοι μου. Πρέπει πάνω από όλα να είμαστε άνθρωποι και να πάψουμε να δίνουμε κάτι ζητώντας ανταλλάγματα. Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν τα απαραίτητα για να ζήσουν και δυσκολεύονται να μεγαλώσουν τα παιδιά τους ! Ποτέ δεν θα μπορούσα να εκμεταλλευτώ αυτούς τους ανθρώπους.

Εκτός από τη δωρεάν παρακολούθηση, μέσω του όλου εγχειρήματός σου, βλέπουμε ότι πλέον δίνεις μεγάλη σημασία και στη στήριξη άλλων προσπαθειών. Στα επικείμενα διαδικτυακά σεμινάρια που διοργανώνεις, προτρέπεις όλους τους ενδιαφερόμενους να στηρίξουν, όπως μπορούν, οικονομικά και το «Χαμόγελο του Παιδιού». Πες μας δυο λόγια για αυτήν την κοινωνική σου συνεισφορά.

Είμαι θετικός και αισιόδοξος άνθρωπος και μου αρέσει να βλέπω την καλή πλευρά των ανθρώπων. Το «Χαμόγελο του παιδιού» ήταν μια σκέψη  η οποία μου ήρθε περί τα τέλη Δεκεμβρίου.  Όταν άρχισε ο κόσμος να μαθαίνει τις διαδικτυακές μου δράσεις είχαν όλη την εξής απορία: γιατί τα κάνω δωρεάν ενώ άλλοι τα βάζουν με λεφτά και θα έπρεπε να είχε αυτή η πράξη μου οικονομικό αντίτιμο. Έτσι πήρα την απόφαση να υλοποιήσω αυτό που σκεφτόμουν από τον Δεκέμβριο και μέσα από τα σεμινάρια  να βοηθήσουμε κάποια παιδιά ώστε να αποκτήσουν μεγαλύτερο χαμόγελο! Επικοινώνησα με το χαμόγελο του παιδιού και τους εξήγησα ακριβώς το τι ήθελα να κάνω. Ο κόσμος μέχρι σήμερα έχει αγκαλιάσει  αυτή την κίνηση και στηρίζει βάζοντας όποιο ποσό επιθυμεί και μπορεί εκείνος σε λογαριασμούς του οργανισμού, ακόμα και άνθρωποι οι οποίοι  είναι εκτός του χώρου  κατέθεσαν ένα ποσό αποδεικνύοντας ότι υπάρχει ανθρωπιά ακόμα και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.

Μάνο, τέλος, θα θέλαμε να έχουμε μια εικόνα για τους στόχους σου. Τι να περιμένουμε, λοιπόν, από σένα;

Τα σεμινάρια φτάνουν σιγά σιγά προς το τέλος τους και θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα κάποιους ανθρώπους που με στήριξαν πάρα πολύ σε όλη αυτήν την προσπάθεια. Την Ελένη Σαρδάνη, την Ελένη Φιλιππίδου, τον Χρήστο Άψη,τον Ηλία Ομηριάδη, τον Δημήτρη Σπανό και φυσικά την ιστοσελίδα σας, το αντέτι, που φιλοξένησε όλα τα σεμινάρια που διοργάνωσα στην ατζέντα του. Χωρίς την στήριξη, την βοήθεια και τις συμβουλές τους δεν θα ήταν ίδιο το αποτέλεσμα. Την "αυλαία της κοινωνικής συνεισφοράς" άνοιξε το σεμινάριο με εισηγητή τον Νίκο Αγγούση, έναν άνθρωπο που «κουβαλάει μεγάλη ιστορία στις πλάτες του», ο οποίος μας μίλησε για την Θρακιώτικη μουσική μέσα από τις ηχογραφήσεις της ραδιοφωνίας και της δισκογραφίας. Τα επόμενα σεμινάρια πραγματοποιούνται και διεξάγονται σε αυτό το πλαίσιο. Την πρώτη Κυριακή του Απρίλη, έχουμε καλέσει την Σίσσυ Πέτρου, η οποία θα μας μιλήσει για την Λέρο. Την Κυριακή 11 Απριλίου, το αηδόνι της Κρήτης, τον Αντώνη Μαρτσάκη, με τον οποίο τα χωριά μας είναι πάρα πολύ κοντά. Συνεχίζουμε με τους πολύ καλούς φίλους  Γιάννη Ξανθούλη και Ερμίνα Παρασκευοπούλου που θα μας μιλήσουν για το τι πρέπει να προσέχουμε σε μια καταγραφή. Τέλος, θα  κλείσουμε με έναν άνθρωπο ο οποίος μπορεί να αποτέλεσε δάσκαλο μου για λίγο αλλά με επηρέασε όσο κανένας άλλος στην αντίληψη του χορού και των πραγμάτων γύρω από αυτόν, τον Τάσο Πλίτση, που θα μας εισάγει στις αναζητήσεις και τους προβληματισμούς μίας παράστασης και ο οποίος είναι δάσκαλος στο Λύκειο Ελληνίδων Αθηνών. Το Λύκειο Ελληνίδων αποτελεί ένα μεγάλο θεσμοφύλακα για την παράδοση μας. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω σε αυτό το σημείο και το Λύκειο Ελληνίδων Δράμας και τον δάσκαλο Δήμο Γκίκα, από τους οποίους πήρα  τα εφόδια που με βοήθησαν στην πορεία μου, μέχρι τώρα.

 Ο στόχος μου είναι ένας: Να καταφέρω να βρω κοινωνούς στην άποψη μου, ότι η παράδοση ενώνει  ανθρώπους, ενώνει λαούς και ανήκει σε όλους.